Roślina ta podnosi odporność, reguluje przemianę materii, poprawia trawienie, przeciwdziała zaparciom, a stosowana zewnętrznie – przyspiesza gojenie ran i regenerację skóry.

Jej dobroczynne właściwości znane były już w czasach starożytnych. Współczesna medycyna też wykorzystuje jej zalety. Co się kryje pod kolcami aloesu?

Jego soczyste liście zawierają witamineralne (magnez, mangan, miedź, sód, potas, chrom, wapń, fosfor, cynk i żelazo) związki fenolowe, aminokwasy, enzymy i cukry. To one sprawiają, że ma wiele właściwości zdrowotnych i upiększających.

Stosowany wewnętrznie działa bakteriobójczo, przeciwzapalnie (napar z aloesu stosuje się np. do płukania jamy ustnej i gardła) i przeciwbólowo (zmniejsza bóle stawów na tle reumatycznym). Z racji tego, że przyspiesza regenerację błony śluzowej, stosowany jest w nieżytach i chorobach wrzodowych żołądka i jelit. Wzmacnia naczynia krwionośne. Aloes zapobiega nawet i rozwojowi komórek nowotworowych!

Stosowany zewnętrznie ma rewelacyjny wpływ na skórę. Łagodzi podrażnienia, leczy stany zapalne, uszkodzenia naskórka, trądzik, odleżyny, zmniejsza dolegliwości spowodowane ukąszeniami owadów. Doskonale nawilża skórę, ujędrnia ją i wygładza zmarszczki, hamuje wypadanie włosów. Ponieważ wzmacnia naczynia krwionośne, powinny go stosować osoby, które mają problem z tzw. pajączkami. Aloes chroni też skórę przed promieniowaniem UV.